Wieczór opowieści. O Lechu Emfazym Stefańskim

Lech Emfazy Stefański to inicjator powstania Teatru na Tarczyńskiej i jeden z trzech, obok Mirona Białoszewskiego i Bogusława Choińskiego, jego głównych autorów. Twórca spektakli Homunculus czy Narodziny Afrodyty, scenograf, a także aktor grający we własnych sztukach oraz sztukach Choińskiego i Białoszewskiego (np. w słynnych Wyprawach krzyżowych). Jednak jego późniejsza działalność – choć stale związany był z teatrem jako dyplomowany reżyser – koncentrowała się wokół zagadnień, które najlepiej jest objąć tytułem jednej z jego książek: „od magii do psychotroniki”. Był miłośnikiem zjawisk paranormalnych i ezoteryki, radiestetą, hipnotyzerem, eksperymentatorem (prowadził m.in. badania nad widzeniem skórnym), autorem kursów doskonalenia umysłu, znawcą dziejów i religii Słowian, współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego, Stowarzyszenia Radiestetów w Warszawie, a także związku wyznaniowego pod nazwą Rodzimy Kościół Polski.

Podczas spotkania przybliżyliśmy postać Lecha Emfazego Stefańskiego jako człowieka szerokich zainteresowaniach, ogromnej wiedzy i wreszcie o niezwykłej osobowości.

W spotkaniu udział wzięli

Dariusz Misiuna (1972), socjolog kultury i religii, historyk idei, badacz myśli transgresyjnych, animator działań artystycznych. Ukończył Wydział Socjologii na Uniwersytecie Warszawskim oraz Szkołę Nauk Społecznych w Polskiej Akademii Nauk. W latach 1995-2015 pracował w redakcji magazynu „ALBO albo. Problemy psychologii i kultury”. Pisał też pionierskie artykuły na temat okultyzmu, praktyk dotyczących modyfikacji ciała oraz kultury psychodelicznej na łamach takich pism jak  „Wegetariański Świat”, „Plastik”, „Wiedza Tajemna”, „Zine” i „Playboy”. Pod koniec lat 90. XX wieku zaczął prowadzić stronę internetową Okultura, jedną z pierwszych poświęconych zachodniej ezoteryce. W 2001 roku założył wydawnictwo Okultura, które do tej pory wydało około stu publikacji z dziedziny bardzo szeroko pojmowanego styku kontrkultury i okultyzmu. Przełożył kilkadziesiąt dzieł takich twórców jak Aleister Crowley, Israel Regardie, Robert Anton Wilson, Timothy Leary, Terence McKenna, Douglas Rushkoff czy Alan Watts. W latach 2002-2004 współprowadził Festiwal Filmów Eksperymentalnych i Magicznych w Toruniu. Twórca magazynu psycho-aktywnego „Trans/wizje”, a w latach 2011-2015 festiwalu organizowanego pod tą samą nazwą w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej. Od 2012 roku redaktor naczelny magazynu „Hermaion” poświęconego badaniom naukowym zachodniej tradycji ezoterycznej.

Zbigniew Łagosz (1976), religioznawca, autor prac dotyczących ezoteryzmu, biograf Czesława Czyńskiego. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, tytuł doktora otrzymał w 2011 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie rozprawy Wpływ Aleistera Crowleya na środowisko magiczne w Polsce XX wieku. Autor monografii poświęconych osobie Czesława Czyńskiego i ponad 80 artykułów traktujących w sposób naukowy o ezoteryce. Współtwórca i zastępca redaktora naczelnego czasopisma „Hermaion”. Inicjator projektu tyczącego filmu dokumentalnego o osobie Lecha „Emfazego” Stefańskiego początkującego serię biograficzną Polscy ezoterycy. 

Łukasz Orbitowski (1977), pisarz, autor powieści KultInna dusza i wielu innych. Twórca programów telewizyjnych. Adherent zajęć na siłowni, słucha metalu, jako czarny coach próbuje bawić ludzi. W maju tego roku ukazała się jego nowa powieść Chodź ze mną. Laureat Paszportu „Polityki” i Nagrody Zajdla, nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” oraz Nagrody Literackiej Gdynia.

Spotkanie prowadziła Agnieszka Czerniak – z wykształcenia teatrolog, absolwentka Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego. Swoją pracę magisterską poświęciła utworom dramatycznym Mirona Białoszewskiego. Dzięki zainteresowaniu Teatrem na Tarczyńskiej nawiązała kontakt z Lechem Emfazym Stefańskim. Spotkanie to zaowocowało przygotowaniem w 1996 roku w Galerii Studio w Warszawie wystawy poświęconej historii Teatru oraz kilkoma – opublikowanymi w miesięczniku „Dialog” – tekstami na ten temat, a także na temat stodolanego spektaklu Król Ubu. Dalsze konsekwencje to m.in. współpraca w latach 1997-2006 przy organizacji warszawskiego festiwalu „Mironalia” czy współpraca redakcyjna przy publikacji poświęconej twórczości Bogusława Choińskiego Sztuki mieszane (2018).