Po co poeta chce się unieść, a tancerka uziemić? „Kołowania”, „iścia”, „chodzenia” – literatura Białoszewskiego jest przesycona ruchem. Ruch, czasem szybki, czasem miarowy albo transowy, nie tyle towarzyszy pisaniu, ile je współtworzy. Jak w performensie zinterpretować performtywność poezji? Czy wiersz może stać się strukturą improwizacji? Na podstawie kilku wierszy, napisanych przez Mirona Białoszewskiego pod koniec lat 70., czyli niedługo przed jej urodzeniem, Stokłosa podejmuje serię prób choreograficznego czytania. Gubi przy tym i odnajduje trop poety, tworząc interpretację z kawałków – fragmentów wierszy, pojedynczych czasowników czy twórczych procedur Białoszewskiego. „Poczucie kawałkowości” to także doświadczenie cielesne – rozproszenie uwagi, nadmiar doznań czy rozpad sensów, które Stokłosa rozpoznaje jako artystyczne pokrewieństwo z poetą.
Podziękowania dla Centrum w Ruchu i Fundacji Budrąg za przestrzeń do pracy. Performens odbył się w Studio 42.
Maria Stokłosa – choreografka i tancerka tworząca od ponad dwóch dekad, od 2008 roku także prezeska Fundacji Burdąg. Inicjatorka działań wspierających rozwój choreografii eksperymentalnej, takich jak dom pracy twórczej Burdąg na Mazurach (dzisiejsze Studio Burdąg), warszawski kolektyw Centrum w Ruchu z siedzibą w Wawrze czy kurs „Choreografia w Centrum”. W latach 2015-2021 rozwijała solową praktykę improwizacji tańca, którą
poddała badaniom autoetnograficznym w ramach studiów w Instytucie Kultury Polskiej, zrealizowanym dzięki Stypendium Badawczemu Grażyny Kulczyk. Współpracowała między innymi z Meg Foley i Wojtkiem Ziemilskim. Ostatnio, w duecie choreograficznym z Aleksandrą Borys, przygotowała w MCK Nowy Teatr w Warszawie spektakl z udziałem widzów pod tytułem „Publika”. Jest ponadto członkinią berlińskiego zespołu cranky bodies a/company. Ukończyła School for New Dance Development w Amsterdamie oraz London Contemporary Dance School.
poddała badaniom autoetnograficznym w ramach studiów w Instytucie Kultury Polskiej, zrealizowanym dzięki Stypendium Badawczemu Grażyny Kulczyk. Współpracowała między innymi z Meg Foley i Wojtkiem Ziemilskim. Ostatnio, w duecie choreograficznym z Aleksandrą Borys, przygotowała w MCK Nowy Teatr w Warszawie spektakl z udziałem widzów pod tytułem „Publika”. Jest ponadto członkinią berlińskiego zespołu cranky bodies a/company. Ukończyła School for New Dance Development w Amsterdamie oraz London Contemporary Dance School.
