Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, pracowała m.in. jako przewodnik w Łazienkach, jako redaktorka w PZWS, a najdłużej – jako nauczycielka języka polskiego. Od początku lat siedemdziesiątych XX wieku w kręgu Mirona Białoszewskiego. Uczestniczka „poniedziałkowania” (termin M.B.) – później zmienionego na wtorkowe spotkania – w mieszkaniu poety na placu Dąbrowskiego (i po jego przeprowadzce przy ul. Lizbońskiej). Przepisywała na maszynie i sczytywała teksty wierszy, sztuk oraz „kawałków” – jak nazywał pisarz swoją poezjo-prozę. Brała też udział wraz z wieloma innymi osobami w „filmikowaniu” wymyślonym i urzeczywistnianym przez Mirona Białoszewskiego, Adę Buraczewską i Romana Klewina.